تفاوت وقار و تکبر
تکبر با تصوری که از خود داریم تغذیه می کند
خیلی ها هستند که موقعیت شغلی، اجتماعی، مذهبی و داشته هایشان، برای شان غرورآفرین است و برای همین فکر می کنند شایسته و برتر هستند.
برای فرد با وقار، هویت انسانی ما بستگی دارد به اینکه چکار می کنیم نه اینکه چه داریم. ما به جای تکبر، یاد می گیریم که احساس محترمی نسبت به خود و انسان های دیگر داشته باشیم.
تکبر، برتری طلبی ما را بیدار می کند
تکبر مدام ما را وا می دارد که دیگران را قضاوت کنیم. برای آدم متکبر مهم است که دیگران موقعیت ضعیفتر داشته باشند چون ازآن طریق برای خودشان اعتماد به نفس تهیه می کنند و فکر می کنند که از بقیه برتر هستند.
وقار ربطی به مقایسه با دیگران ندارد. وقار یک سیستم احترام به خود است. ما اگر وضع مان خوب باشد یا سالم و باهوش باشیم به این فکر می کنیم که متشکر باشیم نه متکبر …
تکبر سریع می شکند
چون تکبر قدرتش را از بیرون کسب می کند اگر اتفاقی بیفتد با خود شرم و ضعف درونی را به رخ می کشد. یک آدم متکبر اگر تحقیر شود یا تهدید شود یا هویت و موقعیتش به زیر سئوال برود سریع انتقام می گیرد و نامحترم برخورد می کند.
وقار ولی از ضعف و شکننده بودن ما واهمه ندارد چون ما به خودمان بی احترامی نمی کنیم. ما می دانیم که اشتباه در زندگی حتمی است.
اما به قول افلاطون؛ (مهربان باش دوست من. چون هر انسانی که می بینی مشغول یک جنگ جانانه برای زندگی است.)