انعطاف قانون
مرز زمینی امریکا با مکزیک در طولِ ایالت‌های کالیفرنیا، آریزونا، نیومکزیکو و تگزاس نزدیک به دو برابر مرز زمینی ایران و عراق است. یک مکزیکی با ورودِ غیرقانونی از این مرزِ وسیع، و عبور از جاده‌ی تاریخیِ ال‌کمینو به ساده‌گی متوسطِ در آمد سرانه‌اش را پنج برابر می‌کند! این انگیزه‌ی اقتصادی را البته مرزبانیِ امریکا کنترل می‌کند، اما حتا امریکا نیز با همه‌ی قوت نظامی و امنیتی‌اش قادر به کنترل مرز نیست.
قوانینِ مدنی را بایستی با توجه به نیازهای روز منعطف تدوین کرد. در این ملک همه‌گان قوانین مدنی را ماننده‌ی وحیِ الهی لایتغیر می‌پندارند و از آن‌طرف وحیِ الهی را ماننده‌ی قوانینِ مدنی قابل انعطاف!
ایالات متحده هر چند سال (پنج تا ده سال) در یک دوره‌ی یک‌ماهه به صورتِ ناگهانی اعلام می‌کند که به همه‌ی مهاجرانِ غیرِ قانونیِ مکزیکی ویزای کار و یا حتا اقامت می‌دهد. چون به نیکی می‌داند که راهِ مقابله با این سیلِ انسانی ساختنِ سدِ نظامی نیست. در عوض با اعطای اقامت یا ویزای قانونی خیلِ کثیری از اشتغالات سیاه را به اموری قانونی تبدیل می‌کند. ساده‌ترین اتفاق گرفتنِ مالیات است از میلیون‌ها نفر که پیش از آن به دلیلِ عدمِ ثبتِ قانونی نام‌شان از پرداخت مالیات معاف بودند. و البته در تحلیلی کمی عمیق‌تر به کاهشِ جرائم و جنایات ناشی از شفاف شدن وضعیتِ اقامت خواهیم رسید.
وقتی امری غیرِ قانونی دامنه‌ی گسترده‌ای پیدا کرد، بایستی قانون را جوری منعطف کرد که از توالیِ فاسدِ آن جلوگیری کند.