دولت

-

-          خمینی به ما یاد داد که وسط جنگ، هر روز صبح بلند شویم و دست مان را بگیریم به زانوی خودمان و بگوییم یا علی ... بگوییم یا خدا ... بعد رسیدیم به جایی که صبح به صبح بایستی می گفتیم یا دولت...

-          توی آمریکا صبح به صبح می گویند یا خودم! من فکر می کنم یا خودم بهتر باشد از یا دولت! یا خودم را یک جورهایی می شد تبدیلش کرد به یا علی ... اما یا دولت با هیچ سریشی نمی چسبد به یا علی...

گریزگاه ما در این است که دوباره برگردیم به سمت "یا خودم" تا برسیم به "یاعلی" و "الهی به امید تو"

"بخشی از رمان بیوتن اثر رضا امیر خانی"

اسلام آمریکایی و اسلام ناب محمدی

عاشورای ظاهر و عاشورای باطن

همین فردا که عاشورا باشد در فیفث اونیو Fifth Ave در قلبِ منهتنِ نیویورک پاکستانی‌ها دسته راه می‌اندازند و زنجیر می‌زنند. چنان مراسم پرشوری دارند که نگو و نپرس. همه با لباس‌های بلندِ محلی و شلوارهای سپید. نه گمان ببری که سنتِ تازه‌ای است‍؛ که هر سال روزِ عاشورا همین برنامه هست. دسته راه می‌افتد و سینه می‌زند و ان-وای- پی-دی NYPD (New York Police Dep.) هم با اسب و تفنگ و کلی تشکیلات از این دسته مراقبت می‌کند. 

همه‌ی این جماعت شهروندانِ مطیعی هستند برای دولتِ ایالاتِ متحده. سرِ سال به لطف یا به قهر، مالیات‌شان را به خزانه‌داری می‌پردازند و خزانه‌داری هم سرِ صبر سهمِ اسرائیل و تفنگ‌دارانِ عراق و حتا منافقانِ ما را سوا می‌کند و البته درصدی را نیزِ صرفِ عمرانِ کشورش می‌کند. همه‌ی این عزاداران که امروز از سینه‌هاشان خون می‌چکد، فردا سرِ کار می‌روند و چرخِ ملتِ ملت‌ها را می‌چرخانند تا خونِ ملت‌ها را در شیشه کند...

این ظاهرِ عاشورا است... این ظاهر هیچ کسی را اندیش‌ناک نمی‌کند. برای همین است که "نیویورک پلیس دپارتمنت" هم از آن حمایت می‌کند.

چه دیده بود آن پیرمردِ روشن‌بین که ده سال پایش را از جماران بیرون نگذاشت اما فهمید که اسلام را بایستی به دو شعبه تقسیم کرد... شعبه‌ی ظاهر و شعبه‌ی باطن. حضرتش چیزِ دیگری می‌گفت، اسلامِ امریکایی و اسلامِ نابِ محمدی...
***
چند گویی که بود خواجه مسلمان یا نیست
در اُحد هر که ز احمد نبود، سفیانی است
*استاد معلم دامغانی